شیطنت، بازی و سروصدا کردن، بالا و پایین پریدن همگی بخشی از روند بزرگ شدن، رشد و یادگیری کودکان است. اما کودکانی هم هستند که انگار همیشه خارج از کنترل هستند و رفتارشان فراتر از یک شیطنت ساده است و اصطلاحاً بیش فعال هستند. اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی (ADHD) میلیون‌ها کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد و این ممکن است در نهایت منجر به مشکلاتی در توانایی کودک برای عملکرد در مدرسه و انجام تکالیف، ارتباط با اعضای خانواده و تعامل با دوستان شود. اما بیش‌فعالی در کودکان چطور تشخیص داده و چگونه درمان می‌شود؟

در این مطلب در مورد تشخیص و درمان بیش‌فعالی در کودکان آشنا می‌شوید.
در این مقاله مطالعه کنید

    اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی در کودکان
    انواع مختلف اختلال نقص توجه و بیش فعالی
    چه کسانی به اختلال ADHD مبتلا می‌شوند؟
    علائم بیش فعالی چیست؟
    علت اختلال کم توجهی-بیش فعالی چیست؟
    تشخیص اختلال بیش‌فعالی- کم توجهی در کودک
    پیشگیری از بیش فعالی یا اختلال نقص توجه
    درمان بیش فعالی در کودکان
    مراقبت از کودکان بیش فعال
    نقش والدین، اطرافیان و مدرسه در مدیریت کودکان بیش فعال
    آماده شدن برای ملاقات با پزشک 

اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی در کودکان

ADHD یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی دوران کودکی است. معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. این اختلال شامل ترکیبی از مشکلات مداوم، مانند مشکل در حفظ توجه و تمرکز، بیش فعالی و رفتار تکانشی است. این کودکان همچنین ممکن است از  اعتماد به نفس پایینی برخوردار بوده و عملکرد ضعیفی در مدرسه داشته باشند. علائم گاهی با افزایش سن کاهش می یابد. تشخیص زودهنگام و درمان می تواند تفاوت زیادی در بهبود این مشکل در کودکان ایجاد کند.

اختلال کم توجهی یا بیش فعالی در کودکان
انواع مختلف اختلال نقص توجه و بیش فعالی

سه نوع اصلی بیش فعالی در کودکان وجود دارد که عبارتند از:

    نوع ترکیبی: رایج‌ترین نوع است و با رفتارهای تکانشی و بیش‌فعالی و همچنین بی‌توجهی و حواس‌پرتی مشخص می‌شود.
    نوع تکانشی و بیش فعال: نادرترین نوع این اختلال است و با رفتارهای تکانشی و بیش‌فعالی بدون بی‌توجهی و حواس‌پرتی شناخته می‌شود.
    نوع بی‌توجهی و حواس‌پرتی: این نوع از اختلال کم توجهی-بیش فعالی عمدتاً با بی‌توجهی و حواس‌پرتی بدون بیش‌فعالی مشخص می‌شود.

چه کسانی به اختلال ADHD مبتلا می‌شوند؟

برآوردها نشان می‌دهد که حدود 4 تا 12 درصد از کودکان بیش‌فعال هستند. پسران 2 تا 3 برابر بیشتر از دختران در معرض ADHD از نوع ترکیبی هستند. طبق مطالعات انجام شده بسیاری از والدین کودکان مبتلا به این اختلال نیز در کودکی علائم آن را تجربه کرده‌اند یا معمولاً در برادرها و خواهرها دیده می‌شود. بیشتر خانواده‌ها زمانی به متخصص مراجعه می‌کنند که علائم فرزندشان در یادگیری و سازگاری با مدرسه و فعالیت‌های متناسب با سن اختلال ایجاد می‌کند.

چه کسانی به اختلال ADHD مبتلا می‌شوند
علائم بیش فعالی چیست؟

موارد زیر شایع‌ترین علائم ADHD هستند. با این حال هر کودکی ممکن است علائم را به شکل متفاوتی تجربه کند. سه دسته علائم بیش فعالی در کودکان عبارت‌اند از:

بی‌توجهی

    مشکل در حفظ توجه
    مشکل در گوش دادن به دیگران
    مشکل در توجه به جزئیات
    حواس پرتی
    فراموشکاری
    مهارت‌های سازماندهی ضعیف به نسبت سن مانند بهم ریختگی اتاق
    مهارت‌های ضعیف در مطالعه کردن به نسبت سن 

تکانشگری

    صحبت دیگران را قطع می کند.
    کودکان بیش فعال در مدرسه یا به هنگام بازی‌های گروهی برای اینکه منتظر نوبت خود بماند مشکل دارد.
    معمولا به جای اینکه منتظر بماند تا صدایش بزنند، پاسخ‌ سوالات مطرح شده را می‌دهد.
    به طور مکرر و اغلب بدون فکر قبلی، ریسک می‌کند.

بیش فعالی

    در ADHD اینطور به نظر می‌رسد که کودک مدام در حرکت است؛ یا می‌دود یا بالا می‌رود و در مواقعی ظاهراً به جز حرکت کردن هیچ هدف دیگری از این جنب و جوش‌ها ندارد.
    برای ماندن در صندلی خود حتی زمانی که از او انتظار می‌رود مشکل دارد.
    هنگام نشستن روی صندلی با دستانش بازی می‌کند و بیقراری بیش از حدی دارد.
    بیش از حد صحبت می‌کند.
    کودکان بیش فعال برای شرکت در فعالیت‌های آرام مشکل دارند.
    به طور مکرر  اشیا را گم یا فراموش می‌کند.
    ناتوانی در انجام تکالیف؛ از یک کار به کار دیگر می‌پرد بدون اینکه هیچ کدام را کامل کند.

علائم کم توجهی-بیش فعالی ممکن است شبیه اختلالات پزشکی یا مشکلات رفتاری دیگر باشد. به خاطر داشته باشید که بسیاری از این علائم ممکن است در کودکان و نوجوانان با وضعیت طبیعی نیز بروز کند. یک فاکتور کلیدی در تشخیص اختلال ADHD این است که علائم باید به طور قابل توجهی عملکرد سازگارانه در محیط خانه و مدرسه را مختل کنند. برای تشخیص همیشه با پزشک کودکتان مشورت کنید.

علائم بیش فعالی
علت اختلال کم توجهی-بیش فعالی چیست؟

بیش‌فعالی در کودکان یکی از موضوعات بهداشت روان کودکان و نوجوانان است که تحقیقات زیادی روی آن انجام شده است. با این حال، علت دقیق این اختلال هنوز ناشناخته است. شواهد موجود نشان می‌دهد که ADHD ژنتیکی است، اختلالی بیولوژیکی که در مغز ریشه دارد. در کودکان مبتلا به بیش فعالی سطح پایینی از دوپامین که یک انتقال‌دهنده عصبی است، یافت می‌شود. تصویربرداری‌های مغزی با استفاده از پت اسکن نشان می‌دهد که متابولیسم مغز در کودکان مبتلا به این اختلال در مناطقی از مغز که توجه، مهارت‌های اجتماعی و حرکت را کنترل می‌کنند، کمتر است.  
تشخیص اختلال بیش‌فعالی- کم توجهی در کودک

به‌طورکلی، کودکان نباید مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی تشخیص داده شوند، مگر این‌که علائم اصلی که پیشتر اشاره شد از اوایل زندگی، یعنی قبل از ۱۲ سالگی شروع شود و به طور مداوم مشکلات قابل توجهی را در خانه و مدرسه ایجاد کند. همچنین هیچ تست خاصی برای تشخیص قطعی آن وجود ندارد، اما پزشک با بررسی علائم احتمالی و مطابقت با معیارهای این اختلال، بررسی سوابق پزشکی در خانواده، استفاده از پرسشنامه و صحبت کردن با مراقبین کودک قادر به تشخیص این مشکل خواهد بود.

اگرچه گاهی اوقات علائم بیش‌ فعالی در کودکان پیش‌دبستانی یا حتی کودکان کوچک‌تر دیده می‌شود، اما تشخیص ADHD در کودکان خردسال دشوار خواهد بود. دلیلش این است که مشکلات رشدی مانند تأخیر در رشد زبانی می‌تواند با این اختلال اشتباه گرفته شود. بنابراین کودکان پیش‌دبستانی یا کوچک‌تری که مشکوک به بیش‌فعالی هستند احتمالاً به ارزیابی توسط متخصصی مانند روان‌شناس یا روان‌پزشک، آسیب‌شناس گفتار یا متخصص رشد و تکامل کودکان نیاز دارند.

تشخیص اختلال کم‌ توجهی یا بیش فعالی در کودک
پیشگیری از بیش فعالی یا اختلال نقص توجه

در حال حاضر اقدامات پیشگیرانه‌ای برای کاهش بروز ADHD در کودکان شناخته نشده است. با این حال، تشخیص زودهنگام و مداخله می‌تواند شدت علائم را کاهش دهد و کیفیت زندگی کودکان یا نوجوانان مبتلا به این اختلال را بهبود بخشد. همچنین انتخاب‌های غذایی می‌توانند در بروز و تشدید این اختلال نقش داشته باشند که در ادامه توضیح خواهیم داد.
درمان بیش فعالی در کودکان

درمان‌های استاندارد برای اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در کودکان شامل دارو، رفتاردرمانی، مشاوره و خدمات آموزشی است. این روش‌های درمانی می‌توانند بسیاری از علائم این اختلال را تخفیف دهند اما آن را معالجه نمی‌کنند. ممکن است مدتی زمان ببرد تا مشخص شود چه چیزی برای کودک بهتر جواب می‌دهد.
درمان دارویی

در حال حاضر، داروهای محرک یا روان‌گردان، رایج‌ترین داروهای تجویزشده برای بیش فعالی در کودکان هستند. به نظر می‌رسد داروهای محرک باعث تقویت و تعادل سطح مواد شیمیایی مغز، موسوم به انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌شوند. این داروها به بهبود علائم ADHD کمک می‌کنند. آمفتامین‌ها و متیل‌فنیدات‌ها (ریتالین) از جمله این داروها هستند.

داروهای محرک به شکل‌های کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر در دسترس هستند. دز مناسب برای هر کودکی متفاوت است، بنابراین یافتن دز مناسب ممکن است مدتی زمان ببرد و در صورت بروز عوارض جانبی قابل توجه یا با بزرگ‌تر شدن فرزندتان، ممکن است به تغییر در مقدار مصرفی دارو نیاز باشد. بسیار مهم است که مطمئن شوید کودکتان مقدار مناسب داروی تجویزشده را مصرف می‌کند. بدین منظور:

    داروها را با دقت به او بدهید. کودکان و نوجوانان نباید بدون نظارت بزرگسالان مسئولیت مصرف داروی خود را به عهده داشته باشند.
    در خانه، داروها را در کابینتی دارای قفل محافظ کودک نگه دارید و داروها را دور از دسترس کودکان نگهدارید. مصرف بیش از حد داروهای محرک خطری جدی و بالقوه کشنده است.
    دارو را همراه فرزندتان به مدرسه نفرستید. هر دارویی را خودتان به مربی یا دفتر مدیریت تحویل دهید.

توجه داشته باشید که داروهای محرک وقتی طبق دستور پزشک مصرف شوند بی‌خطر تلقی می‌شوند. کودک باید به طور منظم به پزشک مراجعه کند تا معلوم شود که به تغییر دز نیاز دارد یا نه.
رفتار درمانی

در کودکان بیش‌ فعال، رفتاردرمانی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش مهارت‌ها به والدین و مشاوره که می‌تواند توسط روان‌پزشک، روان‌شناس، مددکار اجتماعی یا سایر متخصصان بهداشت روان ارائه شود، مفید واقع می‌شوند. برخی از کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است بیماری‌های دیگری مانند اختلال اضطراب یا افسردگی نیز داشته باشند. در این موارد، مشاوره می‌تواند هم به کنترل این اختلال و هم به مشکل زمینه‌ای دیگر کمک کند. نمونه‌هایی از این روش درمانی عبارتند از:

آموزش مهارت‌های اجتماعی: این مورد می‌تواند به کودکان در یادگیری رفتارهای اجتماعی مناسب کمک کند.

آموزش مهارتی والدین: این آموزش می‌تواند به والدین کمک کند تا روش‌هایی برای درک و هدایت رفتار کودک خود بیاموزند.

روان‌درمانی: این روش اجازه می‌دهد تا کودکان بزرگ‌تر مبتلا به ADHD در مورد مسائلی که آزارشان می‌دهد صحبت کنند، الگوهای رفتاری منفی را کشف کنند و روش‌های مقابله با علائم خود را بیاموزند.

خانواده‌درمانی: این روش  می‌تواند به والدین و خواهران و برادران در کنار آمدن با استرس زندگی با فردی مبتلا به کم‌توجهی-بیش‌فعالی کمک کند.

بهترین نتایج درمانی با استفاده از رویکردهای تیمی، با همکاری معلمان، والدین، درمانگران و پزشکان حاصل می‌شود.

رفتار درمانی کودک
رژیم غذایی در کودکان بیش فعال

تغذیه کودک و بیش فعالی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند، با این حال رژیم غذایی کودک علت این اختلال نیست و درمان آن هم با تغییر رژیم غذایی انجام نمی‌شود. برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی در کودکان بیش فعال که همراه با مصرف بیشتر و پرهیز از برخی مواد غذایی است با ترشح بیشتر انتقال دهنده های عصبی چون دوپامین و سروتونین تاثیرخوبی بر تمرکز کودکان دارند. برخورداری از رژیم غذایی متعادل با مقادیر مناسب پروتئین، غلات کامل، سبزیجات و میوه جات تازه و پرهیز هر چه بیشتر از محصولات غذایی صنعتی و فرآوری شده حاوی شکر افزوده و چربی نامناسب با بهبود عملکرد مغز و کاهش خطر بیش فعالی در کودکان همراه است. والدین باید رژیم غذایی سرشار از این مواد غذایی را برای کودکشان فراهم کنند و میان‌وعده های سالم خانگی برای کودکان ADHD تهیه کنند.
طب مکمل یا جایگزین

تحقیقات کمی وجود دارد که نشان می‌دهد درمان‌های طب جایگزین می‌توانند علائم بیش فعالی در کودکان را کاهش دهند. بنابراین لازم به ذکر این نکته است که  قبل از در نظر گرفتن هر گونه‌ مداخله با پزشک کودک صحبت کنید تا مطمئن شوید که بی‌خطر هستند. درمان‌های جایگزینی که امتحان شده‌اند، اما هنوز از نظر علمی اثبات نشده‌اند، شامل یوگا، مراقبه و نوروفیدبک هستند.

درمان بیش فعالی
مراقبت از کودکان بیش فعال

مراقبت از کودکان بیش فعال می‌تواند برای کل خانواده چالش‌برانگیز باشد. والدین ممکن است از رفتار فرزندشان و همچنین از واکنش دیگران به آن، آزرده شوند. استرس ناشی از مواجهه با این اختلال می‌تواند منجر به درگیری‌هایی بین والدین شود.

بسیاری از والدین الگوهایی را در رفتار فرزندشان و همچنین در پاسخ‌های خودشان به این رفتارها مشاهده می‌کنند. هم شما و هم فرزندتان ممکن است نیاز به تغییر رفتار داشته باشید. اما جایگزینی عادت‌های قدیمی با عادت‌های جدید کار زیادی می‌برد. بکارگیری برخی پیشنهادهای زیر برای کنترل بیش فعالی در کودکان  می‌تواند به شما کمک کند:

واقع‌بین باشید: در انتظارات خود برای پیشرفت واقع‌بین باشید، هم در مورد خودتان و هم در مورد فرزندتان و مرحله‌ رشدی کودکتان را به یاد داشته باشید. برای خود و فرزندتان اهداف کوچکی تعیین کنید و سعی نکنید تغییرات زیادی را به یکدفعه عملی کنید.

آرام باشید و الگوی خوبی ایجاد کنید: طوری رفتار کنید که دوست دارید فرزندتان رفتار کند. سعی کنید صبور بمانید و کنترل خود را حفظ کنید، حتی وقتی کودکتان از کنترل خارج شده است. اگر آهسته و خونسرد صحبت کنید، به احتمال زیاد فرزندتان نیز آرام خواهد شد. یادگیری تکنیک‌های کنترل استرس می‌تواند به شما کمک کند تا با کلافگی‌ و درماندگی خودتان کنار بیایید.

برای لذت بردن از وجود کودکتان وقت بگذارید: سعی کنید آن بخش‌هایی از شخصیت فرزندتان را که چندان بدقلق نیستند بپذیرید و قدر بدانید. یکی از بهترین راه‌ها برای این کار وقت‌گذرانی با هم است. زمان وقت‌گذرانی باید زمانی بدون حواس‌پرتی از سوی کودکان یا بزرگسالان دیگر باشد. سعی کنید هر روز به فرزندتان بیشتر از توجه منفی، توجه مثبت نشان دهید.

برای روابط سالم خانوادگی تلاش کنید: روابط بین همهٔ اعضای خانواده سهم بزرگی در مدیریت یا تغییر رفتار در کودکان بیش فعال دارد. زوج‌هایی که پیوندی قوی با هم دارند، معمولاً مواجهه با چالش‌های فرزندپروری را آسان‌تر از زوج‌هایی با پیوند نه چندان قوی می‌یابند. مهم است که زوج‌ها برای پرورش و تعذیه‌ٔ رابطه‌ٔ خودشان وقت بگذارند.

به خودتان استراحت بدهید: هرازگاهی به خودتان استراحت بدهید. به خاطر چند ساعت دوری از فرزندتان احساس گناه نکنید. در صورت داشتن استراحت کافی و آرام بودن، والد بهتری خواهید بود. در کمک گرفتن از اقوام و دوستان خود تردید نکنید. اطمینان حاصل کنید که پرستار بچه یا سایر مراقبان او از اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی آگاهی کافی دارند و برای انجام این وظیفه به اندازه‌ٔ کافی پخته هستند.

مراقبت از کودکان بیش فعال
نقش والدین، اطرافیان و مدرسه در مدیریت کودکان بیش فعال

اگر کودک شما تحت درمان اختلال بیش‌فعالی، کم توجهی قرار دارد، باید تا زمان بهبود علائم به طور منظم به پزشک مراجعه کند و در صورت پایدار شدن علائم، معمولاً هر سه تا شش ماه یک بار ویزیت شود. همچنین اگر کودک هر گونه عوارض جانبی دارویی مانند از دست دادن اشتها، مشکل خواب یا افزایش تحریک‌پذیری را نشان داد یا اگر علائم اختلال فرزندتان با درمان اولیه پیشرفت زیادی نداشته است، با پزشکش تماس بگیرید. از آنجا که بیش فعالی در کودکان مساله‌ای پیچیده و در هر فرد مبتلا به آن منحصربه‌فرد است، ارائه‌ٔ توصیه‌هایی که برای همه‌ٔ کودکان ADHD مفید باشد دشوار است. اما برخی از پیشنهادهای زیر ممکن است به ایجاد محیطی مساعد موفقیت کودک، کمک کند:

به فرزند خود محبت زیادی نشان دهید: کودکان باید بشنوند که دوست داشته می‌شوند و به آنها ارج گذاشته می‌شود. تمرکز بر جنبه‌های منفی رفتار کودکتان می‌تواند به رابطهٔ شما با هم آسیب برساند و بر اعتماد به نفس و عزت نفس او تأثیر بگذارد. اگر کودک در پذیرش علائم کلامی محبت دچار مشکل است، لبخند زدن، ضربه‌ای به شانه یا در آغوش گرفتن کودک ADHD می‌تواند علاقه‌ٔ شما را نشان دهد. در فرزندتان به دنبال رفتارهایی بگردید که بتوانید به خاطرشان از او تعریف کنید.

راه‌هایی برای بهبود عزت نفس پیدا کنید: کودکان بیش فعال اغلب در کاردستی‌های هنری، کلاس موسیقی یا رقص یا کلاس ورزش‌های رزمی عملکرد خوبی دارند. فعالیت‌ها را بر اساس علایق و توانایی‌های آنها انتخاب کنید. همهٔ کودکان دارای استعدادها و علایق خاصی هستند که می‌توانند پرورش یابند. موفقیت‌های کوچک مکرر به ایجاد عزت نفس کمک می‌کند.

با آرامش صحبت کنید: وقتی به کودک خود دستوری می‌دهید از کلمات ساده استفاده کنید و به شکل عملی نشان دهید. آرام و آهسته صحبت کنید و به شکل کاملاً مشخص و ملموس توضیح دهید. هر بار یک دستورالعمل بدهید. قبل از دادن یک دستورالعمل و در حین آن با کودک خود تماس چشمی برقرار کنید.

موقعیت‌های دشوار را شناسایی کنید: سعی کنید از موقعیت‌هایی که برای کودکتان دشوار است، مانند نشستن در سخنرانی‌های طولانی یا خرید در مراکز خرید و فروشگاه‌هایی که تعداد کالاها می‌تواند فشارآور باشد، خودداری کنید.

از وقفه دادن یا پیامدهای مناسب برای تأدیب استفاده کنید: با تأدیب قاطع و مهرآمیز شروع کنید که به رفتار خوب پاداش می‌دهد و از رفتار منفی دلسرد می‌کند. وقفه‌ٔ تربیتی باید نسبتاً کوتاه باشد، اما به اندازه‌ای طولانی باشد که کودک بتواند کنترل خود را دوباره به دست آورد. هدف این است که در رفتار خارج از کنترل وقفه ایجاد کنید و از موقعیت تشنج‌زدایی کنید. همچنین می‌توان از کودکان انتظار داشت که نتایج انتخاب‌هایشان را بپذیرند و متحمل پیامدها شوند.

روی مهارت سازماندهی کار کنید: به کودکتان کمک کنید تا یک دفترچه‌ یا جدول تکالیف و فعالیت‌های روزانه‌ داشته باشد و مطمئن شوید که فضایی آرام برای مطالعه دارد. وسایل اتاق کودک را گروه‌بندی و در فضاهای مشخص و علامتگذاری‌شده نگهداری کنید. سعی کنید به فرزندتان کمک کنید تا محیط خود را منظم و مرتب نگه دارد.

روتین منظمی برای کودک داشته باشید: برای وعده‌های غذایی، چرت روز و خواب شب برنامه‌ٔ منظمی داشته باشید. کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در پذیرش و انطباق با تغییر مشکل دارند. از یک تقویم بزرگ برای مشخص کردن فعالیت‌های خاص آینده و وظایف روزمره‌ٔ خانگی استفاده کنید. از انتقال ناگهانی از یک فعالیت به فعالیت دیگر خودداری کنید یا حداقل از قبل در مورد آن هشدار بدهید.

تعاملات اجتماعی را تشویق کنید: برای کمک به کودک در یادگیری مهارت‌های اجتماعی، تعاملات مثبت با همسالان را الگوسازی کنید و هنگام دیدن چنین رفتاری از سوی فرزندتان توجه نشان دهید و به آن پاداش بدهید.

سبک زندگی سالمی اتخاذ کنید: اطمینان حاصل کنید که فرزندتان استراحت کافی دارد. سعی کنید از خسته شدن او جلوگیری کنید زیرا خستگی اغلب علائم بیش‌فعالی در کودکان را بدتر می‌کند. مهم است که کودک شما برای داشتن رشد سالم رژیم غذایی متعادلی داشته باشد. ورزش منظم در صورت افزوده شدن به برنامه‌ٔ درمانی، علاوه بر فواید سلامت آن، ممکن است تأثیر مثبتی روی رفتار کودک داشته باشد.

مراقب بچه‌ها در مدرسه هم باشید: در مورد بیش فعالی در کودکان و فرصت‌هایی که برای کمک به موفقیت فرزندتان وجود دارد، هرچه می‌توانید اطلاعات کسب کنید. شما بهترین مدافع و همراه کودک خود هستید. پس با معلمان کودک خود صحبت کنید، با آنها در ارتباط نزدیک باشید و از تلاش آنها برای کمک به کودک ADHD در کلاس حمایت کنید. مطمئن شوید که آنها کار کودک شما را با دقت کنترل می‌کنند، بازخورد مثبت می‌دهند و انعطاف‌پذیر و صبور هستند. از آنها بخواهید که دستورالعمل‌ها و انتظاراتشان را کاملاً واضح و روشن به کودک توضیح دهند.

نقش والدین برای کودکان بیش فعال
آماده شدن برای ملاقات با پزشک

با توجه به نتایج ارزیابی اولیه ADHD، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص مانند متخصص اطفال تکاملی-رفتاری، روان‌شناس، روان‌پزشک یا متخصص مغز و اعصاب کودکان ارجاع دهد. آنچه می‌توانید برای آماده شدن برای وقت ملاقات فرزندتان با پزشک انجام دهید شامل موارد زیر است:

    فهرستی از هر گونه علائم و مشکلاتی را که کودک در خانه یا مدرسه دارد تهیه کنید.
    اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر در زندگی‌تان را بنویسید.
    فهرستی از تمام داروها، مکمل‌ها، داروهای گیاهی یا سایر مکمل‌هایی که کودکتان مصرف می‌کند و دزهای مصرفی آنها تهیه کنید.
    هرگونه ارزیابی گذشته و نتایج تست‌های رسمی در صورت داشتن و کارنامه و گزارش‌های تحصیلی فرزندتان را به همراه داشته باشید.
    فهرستی از سؤالاتی که می‌خواهید از پزشک کودکتان بپرسید تهیه کنید.

همچنین برای تشخیص بیش فعالی در کودکان، باید آماده پاسخگویی به سؤالاتی که پزشک از شما می‌پرسد هم باشید. برخی از این سؤالات عبارتند از:

    چه زمانی متوجه مسائل رفتاری فرزند خود شدید؟
    آیا رفتارهای مشکل‌ساز دائماً رخ می‌دهند یا فقط در شرایط خاص؟
    مشکلات کودک شما در خانه و مدرسه چقدر شدید است؟
    چه چیزهایی رفتار کودک شما را بدتر می‌کند؟
    چه چیزهای رفتار کودک شما را بهبود می‌دهد؟
    آیا کودکتان کافئین مصرف می‌کند؟ چقدر؟
    ساعت‌ خواب و الگوی خواب فرزندتان چگونه است؟
    عملکرد تحصیلی فعلی و گذشته‌ٔ فرزندتان به چه شکل است؟
    آیا فرزند شما در خانه مطالعه می‌کند؟ آیا در مهارت خواندن مشکل دارد؟
    از چه روش‌های تربیتی در خانه استفاده کرده‌اید؟ کدام یک مؤثر هستند؟
    توضیح دهید که چه کسانی در خانه زندگی می‌کنند و برنامه روزمره‌ زندگی‌تان را توصیف کنید.
    روابط اجتماعی کودک خود را در خانه و مدرسه شرح دهید.

 پزشک یا متخصص بهداشت روان سؤالات بیشتری را بر اساس پاسخ‌ها، علائم و نیازهای شما می‌پرسد. آماده شدن و پیش‌بینی سؤالات در مورد ADHD کمک می‌کند از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید و والدین آگاهی باشید.

بنابر آنچه که گفته شد اختلال کمبود توجه-بیش فعالی یا اصطلاحاً بیش فعالی در کودکان شرایط مزمنی است که کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. ADHD شامل ترکیبی از مشکلات مداوم، مانند مشکل در حفظ توجه و تمرکز، بیش فعالی و رفتار تکانشی است و با شیطنت کردن متفاوت است. در حالی که روش‌های درمانی باعث درمان کامل بیش فعالی نمی‌شود، اما می‌تواند کمک زیادی به کاهش علائم کند. درمان معمولاً شامل داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص زودهنگام و درمان می تواند تفاوت زیادی در شدت علائم ایجاد کند.
با دوستانتان به اشتراک بگذارید
سوالات متداول

آیا ADHD قابل پیشگیری است؟
خیر، اما تشخیص زودهنگام و مداخله می‌تواند شدت علائم را کاهش دهد.

ADHD چگونه درمان می‌شود؟
درمان دارویی و رفتار درمانی از شایع ترین درمان این اختلال هستند.

علائم بیش فعالی چیست؟
اختلال در تمرکز، بی قراری، پرحرفی، قطع کردن مکرر صحبت اطرافیان، فعالیت فیزیکی بیش از حد و عدم توانایی در حفظ آرامش از جمله علائم شایع هستند.

اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی در بزرگسالان یا ADHD بزرگسال همان شرایط نورولوژیک اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که در حدود ۳۰ درصد بزرگسالانی که در دوران کودکی دارای علائم و نشانه‌های این اختلال بوده‌اند، رخ می‌دهد.[۱]ص. 44[۲]ص. 87

برپایه دی‌اس‌ام بخش پنج، ای‌دی‌اچ‌دی به سه زیرگروه اختلال به صورت کم‌توجهی، بیش فعالی/تکانشی و نیز ترکیبی شناخته می‌شود که در سال‌های دیرتر زندگی، بیش فعال/تکانشی بیشتر خود را آشکار می‌کند.
علائم و نشانه‌ها

اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان یک اختلال مزمن است که از کودکی شروع می‌شود در طول حیات وی در بزرگسالی نیز ادامه میابد. تخمین‌ها نشان می‌دهد که بین ۳۳ تا ۶۶ درصد از کسانی که در کودکی به این اختلال مبتلا بوده‌اند در بزرگسالی نیز همچنان با آن دست به گریبان هستند که تأثیر عمده‌ای بر روی تحصیل، کار و روابط اجتماعی فرد دارد. همانند شیزوفرنی تست‌های شخصیتی روان‌شناسی وجود ندارد که بتواند این اختلال را تشخیص بدهد.[۳][۴] بلکه فرایند تشخیص بر اساس تاریخچه رفتاری فرد از کودکی و همچنین شواهدی که از اطرافیان شخص بدست می‌آید است. همچنین معایناتی هم باید برای بررسی اینکه این علائم به علت افسردگی، عصبانیت یا سوء مصرف مواد باشند هم صورت می‌گیرد. بیماری‌هایی نظیر پرکاری تیروئید نیز می‌تواند باعث بروز علائم این اختلال شود.

جدول زیر حاوی علائم و نشانه‌های عمومی فرد مبتلا و تحولات آن‌ها در کودکی و بزرگسالی برای دو گونه از این اختلال است.[۵][۶] 
ADHD-PI     
در کودکان:

    فراموشکاری در کارهای روزانه
    به راحتی حواس و تمرکز با محرک‌ها خارجی پرت می‌شود
    گم کردن وسایل شخصی و هم نظیر مداد، تکالیف و غیره
    دائم نیاز به توجه دارد اما نسبت به مورد خطاب گرفتن بی‌توجه است.
    عدم توانایی برای تمرکز در وظایف در حال انجام، عدم توانایی در حفظ تمرکز و حواس بر روی امور
    اجتناب از کارهایی که احتیاج به تمرکز فکری داند
    تعدد اشتباهات حاصل از عدم توجه به جزئیات
    مشکل در سازماندهی وظایف و امور
    مشکل در درک و دنبال کردن راهنمایی‌های پیچیده

در بزرگسالان این رفتار تغییر میابد به:

    اجتناب از کارهایی که احتیاج به تمرکز فکری دارند
    فردا فکنی
    مشکل در شروع وظایف و کارها
    مشکل در سازمان دهی جزئیات مورد نیاز برای انجام وظایف
    مشکل در یادآوری جزئیات مورد نیاز برا انجام وظایف
    مشکل در پیش بردن چند کار به صورت همزمان
    عدم توانایی در مدیریت زمان و عدم توانایی در فهمیدن گذر زمان
    عدم توانایی در تصمیم‌گیری و شک
    درنگ در اجرا
    مشکل در فهم، تکمیل یا ادامه وظایف و کارها
    تأخیر در توقف، پریدن حواس و تمرکز از یک وظیفه به وظیفه دیگر

ADHD-PH
در کودکان:

    بی‌قراری و پیچ و تاب دادن دست‌ها یا پاها
    بی‌قراری در نشستن
    عدم توانایی به آرام بازی کردن یا مشغول شدن به فعالیت‌هایی که با فراغت همراه هستند
    حرف زدن بیش از حد
    دویدن‌ها و بالا و پایین پریدن‌های بیش از حد
    همیشه در حال رفتن همانند وسیله‌ای که موتورش همیشه روشن است.
    عدم تحمل در برای رسیدن نوبت
    پاسخ‌های بی ربط
    مداخله در امور دیگران و قطع کردن صحبت دیگران

در بزرگسالان:

    انتخاب کارهایی که احتیاج به فعالیت زیاد دارند
    اجتناب از کارهای کم‌تحرک
    سر رفتن حوصله به راحتی
    صبور نبودن
    زود رنجی
    تصمیمات ناگهانی و بی مسئولیتی در رفتار
    سریع عصبی شدن
    اعتیاد به فعالیت‌هایی که که مداومند موجب تحریک شده و احتیاج به تمرکز زیاد دارند نظیر بازی‌های کامپیوتری و اینترنت

باید در نظر گرفته شود که هر فرد معمولی می‌تواند مثلاً در اثر خستگی علائم این بیماری را نشان دهد ولی برای اطمینان از تشخیص حتماً تاریخچه رفتار فرد باید از کودکی و اختلالاتی که در زندگی شخصی، اجتماعی، تحصیلی و کاری فرد به وجود آمده مورد مطالعه قرار بگیر. اختلالاتی که در کودکی فرد مبتلا وجود داشته‌اند ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد یا همچنان که فرد وارد بزرگسالی می‌شود و زمان می‌گذرد فرد جایگزین‌هایی برای آن‌ها یافته‌است. با گذشت زمان و تجمع متوالی مشکلات ناشی از این بیماری پایه‌های یک دید منفی نسبت به خویشتن در فرد محکم می‌شود که این خود بر دور متوالی مشکلات و شکست‌های پی در پی در زندگی می‌افزاید. 

سمت چپ: فعالیت مغز در افراد سالم. درست: کاهش آشکار فعالیت مغز در افراد مبتلا به ADHD. (زامتکین و همکاران، 1990) اسکن کاهش فعالیت عصبی افراد مبتلا به ADHD را نسبت به گروه کنترل نشان می دهد.https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:NewADHDpic.gif

 

 

 

 

 

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%84_%DA%A9%D9%85%E2%80%8C%D8%AA%D9%88%D8%AC%D9%87%DB%8C_%D8%A8%DB%8C%D8%B4%E2%80%8C%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86

بیش فعالی (ADHD) چیست و چگونه تشخیص داده می‌شود؟
الهام زمانی لیست مقالات اختلال‌ها و بیماری‌های روان آخرین به‌روزرسانی: 7 روز پیش انتشار: 4 سال پیش 82 سؤال

اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی (ADHD) یکی از مشکلات سلامت روان است که باعث می‌شود فرد برای متمرکز شدن روی یک کار واحد یا ثابت نشستن برای مدت طولانی دچار مشکل شود. بسیاری از مردم در طول زندگی خود کاهش تمرکز و تغییر در سطح انرژی را تجربه می‌کنند. اما کم‌توجهی و بیش فعالی در افراد مبتلا به ADHD شدیدتر است؛ به طوری که روی تحصیل، کار، روابط اجتماعی و زندگی خانوادگی آن‌ها تاثیر می‌گذارد.

اختلال ADHD معمولا از دوران کودکی شروع می‌شود، اما احتمال دارد تا دوران بزرگسالی تشخیص داده نشود. تا انتهای این مقاله از مجله درمانکده با ما همراه باشید تا درباره این بیماری اطلاعات بیشتری کسب کنید.
فهرست محتوا

    بیش فعالی چیست؟
    انواع بیش فعالی
        ۱. نوع کم‌‌توجه
        ۲. نوع بیش‌فعال- تکانشی
        ۳. نوع ترکیبی
    علائم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی
    عوارض بیش فعالی
    دلایل ابتلا به بیش فعالی
        عوامل خطر ابتلا به ADHD
    راه‌های تشخیص بیش فعالی
        معیارهای تشخیص ADHD
    راه‌های درمان ADHD
    بیش فعالی از نظر طب سنتی
    کلام پایانی
    سوالات متداول

بیش فعالی چیست؟

کم‌توجهی-بیش ‌فعالی یک بیماری طولانی‌مدت (مزمن) است که باعث اختلال در عملکرد اجرایی می‌شود؛ به این معنی که توانایی فرد را برای مدیریت احساسات، افکار و اعمال خود مختل می‌کند.

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که ADHD محدود به دوران کودکی است؛ در حالی که این تصور اشتباه است. اختلال ADHD در بزرگسالان هم دیده می‌شود، اما در حقیقت ریشه در دوران کودکی فرد دارد.

شواهد نشان می‌دهد که تفاوت‌هایی در مغز، شبکه‌های عصبی و انتقال‌دهنده‌های عصبی (نوروترنسمیترها) افراد مبتلا به ADHD وجود دارد. درمان ADHD بزرگسالان با کودکان یکسان است و اغلب شامل دارودرمانی و روان‌درمانی می‌شود.

همچنین بخوانید: اصول مراقبت و نگهداری از کودک بیش فعال (ADHD)
انواع بیش فعالی

اختلال ADHD بر اساس نوع علائم به سه دسته تقسیم می‌شود:
۱. نوع کم‌‌توجه

همان‌طور که از نام آن پیدا است، افراد مبتلا به بیش فعالی از نوع کم توجهی در تمرکز کردن، تکمیل وظایف و پیروی از دستورالعمل‌ها با مشکل مواجه می‌شوند. در مقابل، علائم بیش فعالی یا تکانشگری در آن‌ها کمتر دیده می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که بیش فعالی از نوع عدم تمرکز در بین دختران شایع‌تر است.
۲. نوع بیش‌فعال- تکانشی

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است هنوز هم در توجه کردن کمی مشکل داشته باشند، اما بیشتر از بیش‌ فعالی و تکانشگری رنج می‌برند؛ به این معنی که بی‌قرار هستند، انرژی زیادی دارند، نمی‌توانند یک جا بنشینند، زیاد صحبت می‌کنند یا تمایل دارند صحبت دیگران را قطع کنند.
۳. نوع ترکیبی

بیشتر افراد مبتلا به ADHD نوع ترکیبی آن را تجربه می‌کنند؛ یعنی علائم کم‌توجهی و بیش فعالی-تکانشگری به یک اندازه در آن‌ها وجود دارد.
اینفوگرافی درباره انواع بیش فعالیاختلال ADHD به سه زیر گروه تقسیم می‌شود.

بیشتر بدانید: بیش فعالی در نوزادان
علائم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی

افراد مبتلا به ADHD معمولا:

    برای انجام یک کار یا وظیفه مشخص در مدت زمان طولانی تمرکز کافی ندارند.
    فراموش می‌کنند چه وظایفی بر عهده‌شان گذاشته شده است. همچنین ممکن است کارها را به ترتیب انجام ندهند.
    با کوچک‌ترین محرکی دچار حواس‌پرتی می‌شوند و تمرکز خود را برای ادامه کار از دست می‌دهند.
    آرام ماندن و تحرک نداشتن حتی برای مدت کوتاه برای آن‌ها دشوار است.
    دائما وسط حرف دیگران می‌پرند. در حقیقت، منتظر ماندن برای به پایان رسیدن صحبت دیگران برای آن‌ها سخت است.

function downloadJSAtOnload() { var element = document.createElement(‘script’);element.src =’https://dmsapi.darmankade.com/api/ad/adserverad?zid=35&eid=adhd-zone’;document.getElementById(‘adhd-zone’).appendChild(element);}if (window.addEventListener)window.addEventListener(‘load’, downloadJSAtOnload, false); else if (window.attachEvent) window.attachEvent(‘onload’, downloadJSAtOnload); else window.onload = downloadJSAtOnload;

بیشتر بدانید: علائم بیش فعالی یا اختلال ADHD در دختران بیشتر است یا پسران؟
عوارض بیش فعالی

اختلال ADHD می‌تواند به مشکلات زیر منجر شود:

    عملکرد ضعیف در مدرسه یا محل کار
    مصرف الکل یا مواد مخدر
    تصادفات مکرر یا سایر حوادث
    روابط متشنج
    سلامت ذهنی و فیزیکی ضعیف

اختلال ADHD باعث ایجاد سایر مشکلات سلامت روان نمی‌شود. اما بعضی از اختلالات ممکن است همراه با ADHD ایجاد شوند. این اختلالات عبارت‌اند از:

    اختلالات خلقی: بعضی از افراد مبتلا به ADHD ممکن است افسردگی، اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خلقی را تجربه کنند. تمام مشکلات خلقی لزوما به طور مستقیم مربوط به ADHD نیستند، اما الگوی تکراری شکست‌ها و ناکامی‌های مرتبط با ADHD می‌تواند افسردگی را بدتر کند.
    اختلالات اضطرابی: اضطراب هم در افراد مبتلا به ADHD شایع است. اضطراب به نگرانی، عصبانیت و سایر نشانه‌ها منجر می‌شود.
    اختلالات شخصیتی: افراد مبتلا به ADHD بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.
    ناتوانی در یادگیری: کسانی که ADHD دارند ممکن است در امتحانات خود نمره کمتری دریافت کنند.

تصویری از پزشکان برتر تخصص
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانشناسی
دریافت نوبت

بیشتر بدانید: بیش فعالی در کودکان از چه سنی شروع می‌شود؟
دلایل ابتلا به بیش فعالی

این اختلال در بین کودکان بسیار شایع است. حتی در بزرگسالان هم ممکن است مشاهده شود. با این حال، هنوز دانشمندان به‌ طور قطعی دلیل اصلی ایجاد آن را نمی‌دانند.
یک پسربچه بی‌قرار و پرجنب و جوشعوامل محیطی و ژنتیکی در بروز ADHD نقش دارند.

متخصصان سلامت روان بر این باورند که علاوه‌ بر عوامل محیطی و ژنتیکی، بعضی از عوامل عصبی هم می‌توانند باعث ADHD شوند. بر اساس تحقیقات، کاهش دوپامین نقش مهمی در بروز ADHD دارد. این ماده شیمیایی با انتقال سیگنال‌های عصبی به عملکرد طبیعی مغز کمک می‌کند. به همین دلیل، باید آن را عامل مهمی در واکنش‌های عاطفی دانست.

یکی از بخش‌های مهم مغز قشر خاکستری آن است که باعث کنترل بعضی از رفتارها و عملکردهای انسان (مانند تصمیم‌گیری، گفتار و حرکات عضلات) می‌شود. در تحقیقات متخصصان به این نتیجه رسیده‌اند که حجم قشر خاکستری مغز در افراد مبتلا به ADHD کمتر از دیگران است.
مطب روانپزشک (اعصاب و روان) مورد نظرتان را آنلاین رزرو کنید
به صفحه روانپزشکان اعصاب و روان درمانکده بروید و زمان مراجعه به مطب پزشک دلخواهتان را آنلاین انتخاب کنید.
دریافت نوبت اعصاب و روان
عوامل خطر ابتلا به ADHD

اصلی‌ترین عوامل تاثیرگذار بر ایجاد اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی شامل موارد زیر هستند:

    ژنتیک
    سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر و الکل در دوران بارداری
    قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های محیطی مانند سرب و سموم دفع آفات
    تولد نوزاد نارس با وزن بسیار کم
    صدمات مغزی در دوران جنینی یا نوزادی

راه‌های تشخیص بیش فعالی

هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند ابتلای شما یا فرزندتان را به ADHD تایید کند. تنها راه برای تشخیص ADHD این است که متخصص سلامت روان علائم شما یا فرزندتان را در ۶ ماه گذشته مورد ارزیابی قرار دهد. سایر مواردی که می‌توانند به تشخیص ADHD کمک کنند عبارت‌اند از:

    معاینه بدنی
    جمع‌آوری اطلاعات درباره سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شما
    تست‌های روان‌شناختی برای ارزیابی علائم شما
    بررسی سایر شرایطی که ممکن است شبیه ADHD به نظر برسند

بعضی از مشکلات پزشکی علائم و نشانه‌هایی مشابه ADHD ایجاد می‌کنند. این مشکلات عبارت‌اند از:

    اختلالات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، نقص یادگیری و…
    مشکلاتی که می‌توانند روی تفکر یا رفتار تاثیر بگذارند؛ مانند اختلال رشد، تشنج، بیماری تیروئید، اختلالات خواب، آسیب مغزی یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
    سوء مصرف الکل یا مواد مخدر

تصویری از پزشکان برتر تخصص
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانپزشکی
دریافت نوبت
معیارهای تشخیص ADHD

برای اینکه اختلال ADHD تشخیص داده شود باید معیارهای مشخصی وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، شما باید ۶ علامت و نشانه از موارد زیر را داشته باشید تا پزشک مطمئن شود که دچار ADHD هستید:
۱. کم‌‌توجهی

کم‌توجهی به این معنی است که برای انجام فعالیت‌های زیر دچار مشکل می‌شوید:

    تمرکز و توجه به جزئیات
    گوش دادن به صحبت‌های دیگران
    دنبال کردن دستورالعمل‌ها
    سازماندهی وظایف
    به خاطر سپردن فعالیت‌های مختلف

علاوه بر این، ممکن است مواردی که برای انجام یک کار نیاز است را گم کنید.
یک زن که حواس او در حین کار پرت شده استعدم تمرکز یکی از رایج‌ترین علائم ADHD است.
۲. بیش فعالی

ابتلا به این مشکل باعث می‌شود:

    زمانی که باید در اتاق باشید، آن را ترک کنید.
    در یک مکان نامناسب بی‌قرار باشید.
    برای انجام فعالیت‌های مختلف بدون ایجاد سروصدا دچار مشکل شوید.
    زیاد صحبت کنید.
    قبل از اتمام پرسش دیگران، پاسخ آن را بدهید.
    صحبت‎های دیگران را قطع کنید.
    تمایلی به منتظر ماندن در صف نداشته باشید.

همچنین بخوانید: ۶ نشانه استرس و اضطراب شدید در افراد
راه‌های درمان ADHD

هدف از درمان این اختلال، مدیریت و کنترل رفتارهای غیر عادی است تا فرد بتواند با دیگران راحت‌تر ارتباط برقرار کند. برنامه درمانی ADHD معمولا شامل موارد زیر است:

    روان‌درمانی
    دارودرمانی برای افزایش سطح دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز
    آموزش مهارت‌های اجتماعی و بهبود عزت نفس

تصویری از پزشکان برتر تخصص
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانشناسی
دریافت نوبت
بیش فعالی از نظر طب سنتی

متخصصان طب سنتی ADHD را به عنوان یک اختلال رفتاری نمی‌شناسند؛ بلکه معتقدند که کودکان بیش‌فعال بسیار باهوش و پرانرژی هستند و به همین دلیل ممکن است با انجام کارهای خطرناک باعث آزار والدین و اطرافیان خود شوند.

آن‌ها بر این باورند که در صورت گرم مزاج بودن یکی از والدین احتمال تولد نوزاد با پیش‌زمینه بیش ‌‌فعالی زیاد است. در این بین طبع خود کودک هم می‌تواند در بروز این رفتارها نقش داشته باشد. کودکانی که طبع صفراوی (خشک و گرم) دارند بیشتر از دیگران در معرض خطر بیش‌ فعالی هستند.

البته طب سنتی منکر تاثیر ژنتیک و عوامل محیطی مانند سرب، آلودگی هوا و… در بروز ADHD نیست. در طب سنتی، فرد بیش‌فعال را از روی علائم ظاهری می‌شناسند. افراد مبتلا به این عارضه پوست خشک و گرمی دارند و پرجنب‌وجوش بودن آن‌ها ریشه در گرم بودن طبع‌شان دارد.
یک پسرچه که روی مبل ایستاده استاز نظر متخصصان طب سنتی، ADHD اختلال رفتاری محسوب نمی‌شود.
کلام پایانی

اگر عدم توجه، بیش فعالی یا رفتار تکانشی به طور مستمر زندگی شما یا فرزندتان را مختل کرده است، درباره آن با متخصص سلامت روان صحبت کنید. ذکر این نکته ضروری است که تشخیص ADHD در افراد بزرگسال در مقایسه با کودکان دشوارتر است. چون بعضی از علائم آن شباهت زیادی به سایر مشکلات سلامت روان دارد.

برای صحبت کردن با روانپزشک یا روانشناس می‌توانید از طریق سایت درمانکده اقدام کنید. در درمانکده امکان اخذ نوبت جهت ویزیت حضوری و مشاوره آنلاین با متخصص سلامت روان فراهم شده است.
سوالات متداول
adhd چیست؟

یک نوع اختلال رفتاری است که باعث می‌شود فرد دائما بی‌قرار باشد یا برای انجام وظایف خود تمرکز کافی نداشته باشد.
بیش فعالی در دوران کودکی چگونه است؟

کودکان مبتلا به ADHD معمولا در مدرسه دچار مشکل می‌شوند. آن‌ها برای یادگیری یا انجام تکالیف خود تمرکز کافی ندارند و نمی‌توانند نشستن در کلاس درس را تحمل کنند.
آیا بزرگسالان هم دچار بیش‌ فعالی می‌شوند؟

بله. ADHD در دوران بزرگسالی ریشه در دوران کودکی دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که تقریبا ۶۰ درصد بزرگسالان مبتلا به این اختلال در کودکی تحت مداوا قرار نگرفته‌اند. علائم ADHD در بزرگسالی خفیف‌تر است، اما می‎تواند فرد را در محیط کار یا روابط شخصی دچار مشکل کند.
بیش فعالی از چه سنی مشخص می‌شود؟

این اختلال را می‌توان در دوران کودکی تشخیص داد. در بیشتر موارد، کودکان قبل از هفت سالگی یا با ورود به مدرسه نشانه‌های این اختلال را در رفتار خود بروز می‌دهند. 

13 علائم بیش فعالی در بزرگسالان و تشریح هر یک از علایم

شناخت علائم بیش فعالی در بزرگسالان از آنجا حایز اهمیت است که اگر فرد بزرگسال دارای بیماری بیش فعالی باشد، مخاطرات بسیاری اعم از اخراج از محیط کار ، عدم توانایی در برقراری رابطه درست با همسر و خانواده، گرایش شدید به اعتیاد و … را خواهد داشت. علائم بیش فعالی در بزرگسالان از دوران کودکی در این افراد به شکلی متفاوت وجود داشته اند و فقط تشخیص داده نشده اند. با بالا رفتن سن، از آنجا که فرد نقش های متفاوتی را در اجتماع می پذیرد، این بیماری نیز خود را به اشکال مختلف در زندگی خصوصی و اجتماعی وی نمایان می سازد. از اینرو شناخت علایم بیش فعالی در بزرگسالان از اهمیت زیادی برخوردار است و افراد با شناختن نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان میتوانند به درمان آن روی آورند و خود و خانواده خود را از گزند این بیماری در امان سازند.

با این مقدمه حال به معرفی 13 مورد از علائم بیش فعالی در بزرگسالان خواهیم پرداخت و این علایم را تک به تک تحلیل خواهیم نمود. بگذارید در ابتدا اعلام کنیم که روش های درمان بیش فعالی در دنیا به سه روش درمان با لورتا نوروفیدبک، دارو درمانی و رفتار درمانی شناخته میشود و از میان این روشهای درمانی، تنها روش درمان موثر در کوتاه مدت که بدون دارو و عوارض و بستری شدن است روش درمان بیش فعالی بزرگسالان با لورتا است. این روش درمان پیشرفته فرد بیمار را درکمتر از سه ماه با استفاده از تکنولوژی فوق پیشرفته لورتا برای همیشه درمان می نماید.

در این روش پس از شناسایی علایم بیش فعالی در بزرگسالان توسط روانشناسان متبحر، در تقریبا سی جلسه، درحالی که فرد بر روی صندلی مخصوص نشسته و تجهیزات فوق پیشرفته، عملکرد مغز وی را مونیتورینگ و بهبود می بخشند، درمان می گردد. در این روش بدون بستری و جراحی و دارو برای همیشه میتوان از شر بیماری بیش فعالی بزرگسالان و اختلالات آن رها شد.

خوشبختانه با تلاش و همت دکتر امین اسد اله پور این تکنولوژی فوق پیشرفته همینک در کشور ایران و در مراکز علوم اعصاب و روانشناسی سایبر موجود و آماده ارائه خدمات درمانی به بیماران محترم می باشد.

آنچه در این مقاله خواهید خواند:

    اصلی ترین علائم بیش فعالی در بزرگسالان
    داروهای کنترل علائم بیش فعالی در بزرگسالان
    درمان علائم بیش فعالی در بزرگسالان
    تاثیر علائم بیش فعالی بزرگسالان شغل افراد
    تاثیر علائم بیش فعالی در بزرگسالان بر زندگی شخصی
    تغذیه مناسب برای  افراد دارای علائم بیش فعالی در بزرگسالان چیست؟
    توصیه به دارندگان علائم بیش فعالی بزرگسالان

اصلی ترین علائم بیش فعالی در بزرگسالان

حال که به یک دید کلی در خصوص این بیماری رسیدید، به بررسی و شرح تک تک این 13 مورد از اصلی ترین علائم بیش فعالی در بزرگسالان خواهیم پرداخت. همین طور می توانید در همین لحظه برای دریافت مشاوره و اطلاعات دقیق در این خصوص با کارشناسان مراکز علوم اعصاب و روانشناسی سایبر با شماره تلفن 02144206861 تماس بگیرید و سوالات خود را مطرح سازید تا شما را راهنمائی کنند. حال به معرفی و واکاوی 13 مورد از نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان خواهیم پرداخت:
1 – یکی از علائم بیش فعالی در بزرگسالان این است که غالبا مطابق دستورالعمل و شیوه ها حرکت نمی کنند.

اختلال بیش فعالی فقط به کودکان محدود نمی شود و 30 تا 70 درصد کودکان مبتلا، علائم بیش فعالی را در بزرگسالی نیز تجربه می کنند. علاوه بر این، افرادی که هرگز در کودکی اختلالشان تشخیص داده نشده است، ممکن است در بزرگسالی علائم واضح تری پیدا کنند و این علائم باعث ایجاد مشکل در شغل یا روابطشان شوند. بسیاری از بزرگسالان متوجه نیستند که به ADHD مبتلا هستند و در مورد اینکه چرا اهداف آنها محقق نمی شود پریشان می شوند. بیمار مبتلا به بیش فعالی در پیروی از دستورالعمل ها و شیوه های یک برنامه ریزی شغلی و یا شخصی با مشکل مواجه است و این مشکل باعث اخراج از محیط کار و یا جرائم اجتماعی و قانونی برای فرد می گردد. این فرد در اجرای برنامه ریزی زندگی شخصی نیز به همینگونه با مشکل مواجه است.
2- یکی دیگر از نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان اجرای دیر هنگام وظایف و کارهای محوله به ایشان است.

یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان در یک کلام تاخیر در انجام امور محوله به ایشان است . غالبا در دقیقه 90 به انجام امور می پردازند .ADHD در بزرگسالان الگوی کمی متفاوت از کودکان را دنبال می کند. بزرگسالان ممکن است به طور مزمن برای انجام وظایف کاری یا حضور در رویدادهای مهم تأخیر داشته باشند. بزرگسالان ممکن است متوجه شوند که تأخیر آنها باعث تضعیف اعتبار و اهداف خود یا گروه میشود ولیکن در انجام به موقع کار باز کوتاهی کرده و گویی ناتوانند.
3- یکی دیگر از علائم ADHD در بزرگسالان رانندگی پر خطر با وسایل نقلیه است.

یکی از ویژگی های برجسته اختلال بیش فعالی، دشواری در حفظ تمرکز ذهن بیمار در حین انجام وظیفه است. این نوجوانان و بزرگسالان هنگامی که پشت فرمان یک وسیله نقلیه هستند، دردسر ایجاد می کند. مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به بیش فعالی در رانندگی سرعت بیشتری دارند و قوانین و مقررات رانندگی را کمتر رعایت میکنند و در نتیجه تصادف زیادی میکنند و اعتبار خود را در امر رانندگی وسایل نقلیه نزد دیگران و قانون از دست می دهند. عدم حفظ احتیاط در رانندگی نیز یکی دیگر از نشانه ها و علائم بیش فعالی در بزرگسالان است.

علایم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان
4- حواس پرتی نیز نیز از نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان است.

بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در اولویت بندی، شروع و پایان کار مشکلی داشته باشند. آنها بی نظم، بی قرار و به راحتی حواسشان را پرت می کنند. برخی از افراد مبتلا به بیش فعالی در هنگام خواندن متون نیز مشکل عدم تمرکز دارند. عدم توانایی در تمرکز و پیگیری وظایف فرد بیمار می تواند مشاغل، فرصت ها و روابط اجتماعی فرد را از بین ببرد و یا با آسیب شدید مواجه سازد.
5- از دیگر علائم بیش فعالی در بزرگسالان انجام رفتارهای انفجاری است.

رفتار های انفجاری یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان است. این افراد ممکن است در کنترل خود مشکل داشته باشند. منظور از کنترل بر خود، کنترل بر احساسات و هیجانات شخص در مواجهه با موقعیت های مختلف اجتماعی زندگی فرد است. عدم کنترل فرد بر احساسات و هیجانات می تواند منجر به اختلالات و مشکلات زیر شود:

    مشکل در کنترل خشم
    رفتارهای تکانشی
    رفتارهای بی ادبانه یا توهین آمیز و انفجاری

6- یکی دیگر از علایم بیش فعالی تمرکز شدید شخص بیمار بر روی مسائل مورد علاقه وی است.

بعضی از این افراد می توانند تمرکز زیادی بر روی چیزهایی که از آنها لذت می برند یا جالب می بینند داشته باشند. توانایی بیش از حد در تمرکز بر موضوعی خاص در افراد یکی از علائم بیش فعالی بزرگسالان است. آنها برای توجه به وظایف معمول که آنها را خسته می کند بسیار تلاش می کنند ولی از تمرکز کردن حین انجام آنها ناتوانند. مشکل این است که بسیاری از کارهای لازم برای موفقیت در زندگی روزمره کسل کننده هستند. از تهیه لیست مواد غذایی گرفته تا پر کردن اسناد و فرم ها در محل کار. افراد مبتلا به ADHD تمایل دارند کارهای خسته کننده را انجام نداده و در عوض در انجام فعالیت های لذت بخش زیاده روی نمایند.
7- یکی دیگر از نشانه های بیش فعالی پرداختن به کارهای کم اهمیت در مسئولیت های چند وظیفه ای است.

اکثر افراد در زندگی روزمره کنونی  به پیام های متنی، ایمیل، تماس ها و محیط کار سریع پاسخ می دهند، بدون آنکه از مسئولیت و وظایف اصلی خود منحرف شوند. اگرچه همه اینها ممکن است باعث حواس پرتی شود، اما بیشتر مردم موفق می شوند که بر مسئولیت های مهم تمرکز کنند. در افراد مبتلا به ADHD، عوامل حواس پرتی در انجام کارهای حیاتی در خانه و محل کار اختلال ایجاد می کنند. فرد بزرگسال با علائم بیش فعالی غالبا با انجام هریک از این امور از کار اصلی منحرف شده و بیشتر زمان خود را در انجام کارهای فرعی میگذراند. به همین دلیل، غالبا کارهای خود را در دقیقه نود به اتمام میرساند و از برنامه عقب می ماند و یا کار خود را ناتمام رها میکند.
8- کم توجهی ناشی از بیش فعالی

حواس پرتی و عدم توجه یکی دیگر از نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان است ولیکن این اختلال فقط در بیماری بیش فعالی وجود ندارد. اگر غالباً بی قرار هستید و در تمرکز مشکل دارید، به این نتیجه نرسید که به بیش فعالی مبتلا هستید. این علائم در سایر بیماری ها نیز شایع است. تمرکز ضعیف نشانه کلاسیک افسردگی است. بی قراری یا اضطراب می تواند نشان دهنده پرکاری تیروئید یا اختلال اضطراب باشد. پزشک شما بررسی خواهد کرد که آیا این شرایط به دلیل علائم بیش فعالی در بزرگسالان است و یا به دلیل بیماری های دیگری همچون افسردگی ایجاد شده است.
9- گرایش شدید به مصرف سیگار، الکل و یا مواد مخدر یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان است.

در افراد مبتلا به بیش فعالی، مواد شیمیایی مغزی به نام انتقال دهنده های عصبی در مناطقی از مغز که توجه را کنترل می کنند، فعالیت کمتری دارند. محققان دقیقاً نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد این عدم تعادل شیمیایی می شود، اما فکر می کنند ژن ها می توانند در این امر نقش داشته باشند، زیرا ADHD اغلب در خانواده ها به صورت موروثی وجود دارد. نتایج مطالعات در مورد بیش فعالی نشان میدهد که عمده افراد بیش فعال، قبل از تولد در معرض دود سیگار، الکل و یا مواد مخدر بوده اند از اینرو در بزرگسالی نیز گرایش زیادی به مصرف مواد اعتیاد آور از خود نشان میدهند.
10- تنوع گرایی نیز یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان است.

یک مزیت که باعث ایجاد صفات کمال گرایی و جستجوگری در اشخاص است تنوع گرایی است. این تنوع گرایی یکی از علائم بیش فعالی در بزرگسالان می باشد در حالیکه بیشتر قبایل و عشایر جهان با این مزیت توانسته اند بقا خود را تضمین نمایند، امروزه این صفات باعث رها کردن شغل و محل زندگی افراد بیش فعال و مشکلات عدیده اجتماعی برای ایشان میگردد. محققان تصور می کنند ویژگی هایی مانند رفتار تکانشی، جستجوی تازگی و غیرقابل پیش بینی بودن، ممکن است به عشایر در پیگیری مواد غذایی و سایر منابع حیاتی کمک کند. ولیکن این مزیت برای عشایر میتواند در زندگی یک کارمند پشت میز نشین  چالشی بزرگ باشد و باعث اخراج مداوم وی از محیط کار و دانشگاه شود.
11- شیطنت بیش از حد فرد در دوران کودکی یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان است.

بسیاری از بزرگسالان تا زمانی که در حل مشکل افراد دیگر مانند اضطراب یا افسردگی یا بیش فعالی درگیر نشوند و مطالعه نکنند، نمی فهمند که بیش فعالی دارند. بررسی ها نشان میدهد که مقصر در درگیری های کلامی و بحثی، انجام عادت های نامناسب، مشکلات در محل کار یا درگیری های زناشویی اغلب  بزرگسال دچار بیش فعالی است. برای تأیید این بیماری یکی دیگر از نشانه ها و علائم بیش فعالی در بزرگسالان آن است که عمدتا اطرافیان شخص این نشانه ها را در دوران کودکی فرد بیمار یادآوری و بازگو میکنند. این دلیل وجود بیش فعالی در بزرگسال از کودکی تا کنون بوده که هرگز تشخیص داده نشده است. نقل قول های قدیمی بستگان و والدین می تواند مشکلات دوران کودکی مانند تمرکز ضعیف و تکانشگری را در فرد یادآور سازد.
12 – نتایج آزمایشات ADHD روانشناختی یکی دیگر از علائم بیش فعالی در بزرگسالان می باشد.

در طی ارزیابی برای ADHD ، برخی از متخصصان روان درمانگر، از آزمایشات عصب روانشناختی استفاده می کنند. این موارد می تواند شامل تست های به موقع و رایانه ای باشد که مهارت های توجه و حل مسئله را اندازه می گیرند. آزمایش عصب روانشناختی برای تشخیص لازم نیست، اما می تواند نحوه تأثیر علائم بیش فعالی بزرگسالان را روشن کند. همچنین می تواند اختلالاتی دیگر مانند وجود اختلالات یادگیری را در فرد بزرگسال کشف کند.
13- وسواس نیز از علایم بیش فعالی در بزرگسالان می باشد.

کنار آمدن با علائم بیش فعالی بزرگسالان برای اطرافیان او بسیار سخت و نا امید کننده است. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD با افسردگی ، اضطراب یا اختلال وسواس دست و پنجه نرم می کنند. همچنین احتمال سیگار کشیدن یا مصرف مواد مخدر در آنان بیشتر است.

کارشناسان مراکز علوم و اعصاب سایبر آماده پاسخگویی به تمامی سوالات شما در این حوزه می باشند و شما میتوانید با شماره تلفن 02144206861 در تمامی ایام کاری از ساعت 9 لغایت 22 تماس حاصل فرمایید و سوالات و مشکلات خود را با کارشناسان خبره این مراکز مطرح سازید.

علایم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان

حال که با 13 نوع از علائم بیش فعالی در بزرگسالان آشنا شدید در ادامه و در نکات بعدی به صورت خلاصه به معرفی اهم موارد این بیماری که در علائم بیش فعالی بزرگسالان موثر است میپردازیم.
داروهای کنترل علائم بیش فعالی در بزرگسالان

رایج ترین داروی بیش فعالی بزگسالان محرک ها هستند. ممکن است طنزآمیز به نظر برسد که افرادی که بیش فعال هستند از مواد محرک کمک می گیرند. این داروها ممکن است با تنظیم دقیق مدارهای مغزی که بر توجه تأثیر می گذارند ، تمرکز را کاهش داده و قابلیت تحریک پذیری را کاهش دهند. اگر محرک ها به اندازه کافی کمک نکنند، پزشک ممکن است یک داروی ضد افسردگی برای ایجاد ثبات در خلق و خوی یا یک مهارکننده انتخابی جذب نوراپی نفرین مانند آتوموکسین تجویز کند که می تواند به کنترل رفتارهای تکانشی کمک کند. البته روش درمان علائم بیش فعالی در بزرگسالان با استفاده از تکنولوژی فوق پیشرفته لورتا نوروفیدبک در کمتر از سه ماه بدون دارو و عوارض همینک مهیا می باشد و از این بابت جای نگرانی نیست. برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید با با شماره 02144206861 در تمامی ایام کاری از ساعت 9 لغایت 22 تماس حاصل فرمایید.
داروهای بیش فعالی چقدر موثر هستند؟

مطالعات زیادی در مورد داروهای بیش فعالی در بزرگسالان نسبت به کودکان انجام شده است. مطالعات نشان داده است بزرگسالانی که از دارو های محرک استفاده می کنند، نسبت به بیمارانی که از دارو های غیر محرک استفاده می کنند علائم کمتری دارند و بیمارانی که از داروی محرک استفاده میکنند در مدت 30 دقیقه تمرکز بهتری نسبت به بیمارانی که از داروی غیر محرک استفاده میکنند دارند. از آنجا که درمان بیش فعالی با دارو های محرک و غیر محرک دارای عوارض جانبی بوده و درمان موثر برای بیمار حاصل نمیگردد، روش استفاده از دارو را میتوان به عینک زدن برای جبران کاهش دید چشم تشبیه نمود. زیرا تا زمانیکه بیمار داروهای خود را مصرف کند علائم بیش فعالی در بزرگسالان کمتر نمایان میگردد. دقیقا مانند زمانیکه فرد کم بینا از عینک استفاده میکند و مشکلات کمتری در بینایی دارد. ولیکن روش استفاده از دارو به هیچ عنوان موثر و نهایی نیست.
درمان علائم بیش فعالی در بزرگسالان

امروز تنها روش درمان موثر علائم بیش فعالی در بزرگسالان استفاده از روش درمان لورتا می باشد. در این روش از دستگاه های فوق پیشرفته ای که از تکنولوؤی نوروفیدبک استفاده می کنند کمک گرفته می شود، اما با قدرت تقریبا 20 برابری نسبت به نسل قدیم دستگاه های نوروفیدبک و همراه با قابلیت تاثیر بر لایه های عمقی مغز. این روش بدون عوارض و دارو و بستری شدن می باشد که فقط کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا از این روش بهره میجویند و خوشبختانه در ایران نیز به اهتمام جناب آقای دکتر امین اسداله پور، این روش در مراکز علوم اعصاب و روانشناسی سایبر در شهرهای مختلف کشور در حال ارائه خدمات است و شما میتوانید با استفاده از این خدمت برای همیشه از این بیماری رهایی پیدا کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت پاسخ مناسب سوالاتتان میتوانید درخصوص علایم بیش فعالی در بزرگسالان با کارشناسان مرکز علوم سایبر با شماره 02144206861 در تمامی ایام کاری از ساعت 9 لغایت 22 تماس حاصل فرمایید.
مشاوره

بیشتر افراد مبتلا به ADHD ممکن است همچنان با عادات ضعیف و اعتماد به نفس پایین درگیر باشند. مشاوره روانشناسی بر کنترل علائم بیش فعالی بزرگسالان و سازماندهی، تنظیم روال مفید، ترمیم روابط و بهبود مهارت های اجتماعی این افراد بسیار موثر خواهد بود. شواهدی وجود دارد که بهبود شناختی رفتاری به ویژه در مدیریت مشکلات زندگی روزمره افراد دارای علائم بیش فعالی در بزرگسالان بسیار مفید است. مشاور و روان شناس با آموختن روش های درست حل مشکلات این اختلال و آشنایی فرد بیمار با کاستی های رفتاری وی، سعی در اصلاح رفتار ایشان می نماید.
تاثیر علائم بیش فعالی بزرگسالان شغل افراد

نگه داشتن یک شغل برای افراد دارای علائم بیش فعالی بزرگسالان می تواند سخت باشد. آنها غالباً در انجام کارها و پیروی از دستورالعمل ها، سازماندهی منظم و انجام امور به صورت ضرب الاجل مشکل دارند. آنها همچنین مستعد تاخیر در انجام وظایف محوله به ایشان و اشتباهات و سهل انگاری در امور شغلی خود هستند. در یک نظرسنجی ملی در کشور آمریکا، تنها نیمی از افراد مبتلا به این اختلال تمام وقت شاغل بودند. در حالی که 72٪ از افراد فاقد علایم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالی به صورت تمام وقت شاغل بودند. این افراد تمایل دارند درآمد کمتری نسبت به همسالان خود داشته باشند و این به دلیل اعتماد به نفس کم و تصور ایشان از عدم توانایی خود در انجام درست امور است، در حالیکه این تصور کاملا غلط می باشد.
چه مشاغلی برای دارندگان علائم بیش فعالی بزرگسالان مناسب است ؟

تحقیقات زیادی در مورد مشاغلی که افراد دارای علائم بیش فعالی بزرگسالان احتمالاً در آن رشد می کنند وجود ندارد. اما یکی از برترین متخصصان بیش فعالی در دنیا به نام دکتر راسل میگوید كه بیماران دارای علایم بیش فعالی که تحت نظر و مراقبت ایشان می باشند بسیار در مشاغلی مانند فروش، بازیگری، عكاسی، مربیگری ورزشی و بسیاری از مشاغل تجاری موفق عمل کرده اند. امروزه با درمان موثر بیش فعالی در کمتر از سه ماه توسط تکنولوژی فوق پیشرفته لورتا نوروفیدبک، افراد دارای نشانه های این بیماری دیگر میتوانند هر شغلی را برای خود برگزینند.
لزوم داشتن الگو و مشاور برای بیش فعالان در محل کار

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است بتوانند با داشتن یک الگو همانند مربی در محیط کار عملکرد شغلی خود را افزایش دهند. الگو برداری از فرد موفق که مانند مربی فرد در محیط کار می باشد میتواند مهارت های سازمانی مانند یادداشت برداری، نگه داشتن برنامه ریزی روزانه و اولویت بندی لیست کارها را برای فرد بیمار ساده تر کند. همچنین داشتن یک محیط کاری آرام و با حواس پرتی های کم ممکن است به موفقیت افراد بیمار کمک کند. بیش فعالی از نظر قانون معلولیت آمریکایی ها یک معلولیت به حساب می آید. همین امروز برای همیشه با استفاده از تکنولوژی پیشرفته لورتا از شر این بیماری و عوارض آن خلاص شوید. برای دریافت مشاوره درخصوص علایم بیش فعالی در بزرگسالان میتوانید با کارشناسان مراکز علوم اعصاب و روانشناسی سایبر با شماره 02144206861 در تمامی ایام کاری از ساعت 9 لغایت 22 تماس حاصل فرمایید.
تاثیر استفاده از تکنولوژی در ارتقا عملکرد شغلی افراد بیش فعال

اپلیکیشن های برنامه ریزی و سازماندهی تلفن های هوشمند می تواند به ویژه به ارتقاء عملکرد شغلی افراد مبتلا به علائم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان کمک شایانی نماید. با توجه به تنوع برنامه های موجود در گوشی های هوشمند در حوزه برنامه ریزی و سازماندهی شخص دارای علایم بیش فعالی در بزرگسالان میتواند از هر برنامه برای ایجاد لیست کارهای جدید هر شب استفاده نموده و همیشه بر اساس اولویت بندی های این برنامه در امور خود عمل نماید. توصیه در این خصوص به این بیماران این است که لیست کارهای خود را با استفاده از عناصر تماس، ایمیل و … مرتب نمایند. با اینکار اهم فعالیت های خود را میتوانند دنبال کنند و رویدادهای مهم را از دست ندهند.
تاثیر علائم بیش فعالی در بزرگسالان بر زندگی شخصی

ADHD می تواند ازدواج و سایر روابط را خراب کند. این شرایط یادآوری تعهدات اجتماعی مانند به خاطر سپردن روزهای تولد یا سالگرد، به پایان رساندن کارهای خانه و پرداخت به موقع قبض ها را دشوار می کند. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی روحیه خود را از دست بدهند یا رفتارهای بی پروا و بدون در نظر گرفتن عواقب این رفتار ها را انجام دهند. این امر منجر به افزایش میزان جدایی و طلاق می شود.
تاثیر داشتن الگو و مشاور در زندگی

مانند داشتن الگو و مشاور در محل کار ، افراد مبتلا به این بیماری بهتر است در زندگی روزمره نیز از الگو و مربی بهره مند شوند. داشتن الگوی مناسب و مشاور به بیمار کمک می کند تا مهارت های تازه آموخته شده را در موقعیت های واقعی، اعم از سازماندهی در منزل یا برنامه ریزی برای سفر عملی کند.
تغذیه مناسب برای  افراد دارای علائم بیش فعالی در بزرگسالان چیست؟

برخی از متخصصان معتقدند که غذاهایی که برای سوخت وساز با کیفیت مغز مناسب است می توانند علائم بیش فعالی در بزرگسالان را کاهش دهند. غذاهای با پروتئین بالا، از جمله آجیل، گوشت، لوبیا و تخم مرغ ممکن است عملکرد مغزی فرد بیمار را بهبود بخشند. جایگزینی کربوهیدرات های ساده با کربوهیدرات های پیچیده، مانند ماکارونی سبوس دار یا برنج قهوه ای می تواند به نوسانات خلقی کمک کرده و سطح انرژی  فرد بیمار را تثبیت کند.
آیا شکر علائم بیش فعالی را در بزرگسالان تشدید میکند؟

هیچ مدرک علمی درخصوص اینکه کاهش مصرف قند و شکر و یا جایگزینی این مواد باعث بهبود عملکرد افراد دارای علایم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان شده وجود ندارد. از اینرو با نگاه واقع بینانه سعی در درمان بیش فعالی با استفاده از روش های علمی نمایید . برای دریافت مشاوره میتوانید با کارشناسان مراکز علوم اعصاب سایبر با شماره 02144206861 در تمامی ایام کاری از ساعت 9 لغایت 22 تماس حاصل فرمایید.
توصیه به دارندگان علائم بیش فعالی بزرگسالان

دوست عزیز بزرگسال بیش فعال، همانگونه که خود تجربه آنرا دارید، این بیماری به هیچ عنوان به خودی خود درمان نمی شود و عدم درمان آن اختلالات بسیاری در زندگی شما ایجاد می نماید. بنبر این برای راحتی خود و جلوگیری از بروز این مشکلات، همین امروز برای کنترل این بیماری اقدام کنید و به کارشناسان متخصص این حوزه مراجعه نمایید. مهم ترین اقدام برای رهایی شما از دام این بیماری و خداحافظی از تمامی علایم بیش فعالی در بزرگسالان و داشتن زندگی بهتر درمان موثر این بیماری می باشد و در نهایت توصیه می کنیم استفاده از روش های دارویی را، به دلیل عوارضی که ایجاد می کنند برای کنترل اختلال خود کنار بگذارید. زیرا این عوارض ممکن است صدمات جبران ناپذیری را به مغز شما بزند.