بیش فعالی در نوزادان؛ چگونه بیش‌فعالی را در بدو تولد تشخیص دهیم؟

بیش فعالی در نوزادان؛ چگونه بیش‌فعالی را در بدو تولد تشخیص دهیم؟
الهام زمانی روانشناسی آخرین به‌روزرسانی: 1 هفته پیش انتشار: 10 ماه پیش بدون سؤال

اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) یک مشکل رفتاری است که با تکانشگری و ناتوانی در تمرکز یا توجه مشخص می‌شود. این اختلال که در دوران کودکی رایج است، روی عملکرد مدرسه، عملکرد روزانه و روابط  اجتماعی فرد تاثیر می‌گذارد. تحقیقات کمی نشان داده‌اند که ممکن است علائم بیش ‌فعالی در نوزادان هم مشاهده شود. اما معمولا تا زمانی که کودک بزرگ‌تر نشود نمی‌توان به طور قطعی ADHD را تشخیص داد یا آن را درمان کرد.

در این مقاله از مجله درمانکده درباره نشانه بیش فعالی در نوزادان صحبت می‌کنیم و راه‌های تشخیص و درمان ADHD را در سنین پایین توضیح می‌دهیم. ما را تا انتهای این مطلب همراهی کنید.
فهرست محتوا

    علائم بیش ‌فعالی در نوزادان
    دلایل ابتلا به بیش ‌فعالی در نوزادان
    تشخیص بیش ‌فعالی در نوزادان
    درمان بیش ‌فعالی در نوزادان
    کلام پایانی
    سوالات متداول

علائم بیش ‌فعالی در نوزادان

به گفته آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، تشخیص ADHD در کودکان کمتر از چهار سال چالش‌برانگیز است. چون تغییرات رشدی زیادی در سال‌های اولیه زندگی رخ می‌دهد و نوزادان به طور طبیعی علاقه زیادی به جنب‌وجوش دارند. به همین دلیل، در حال حاضر هیچ معیار مشخصی برای شناسایی علائم ADHD در نوزادان وجود ندارد. با این حال، تحقیقات محدودی نشان داده‌اند که یک نوزاد بیش فعال ممکن است دارای ویژگی‌های زیر باشد:

    خلق و خوی چالش‌برانگیز دارد، بی‌قرار است یا مدام حرکت می‌کند.
    نمی‌تواند آرام بنشیند و غذا بخورد.
    نمی‌تواند به مدت طولانی به صحبت‌های شما گوش دهد.
    ممکن است نشانه‌هایی از تاخیر در گفتار را به خصوص در سنین ۹ تا ۱۸ ماهگی نشان ‌دهد.
    ممکن است علائم تاخیر حرکتی را بین ۹ تا ۱۸ ماهگی نشان می‌دهد.

تصویری از پزشکان برتر تخصص
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانشناسی
دریافت نوبت

همان‌طور که کودک شما بزرگ‌تر می‌شود، ممکن است سایر علائم ADHD هم ظاهر شوند. بنابراین به تدریج متوجه می‌شوید که فرزندتان:

    در تمرکز کردن مشکل دارد.
    بیش‌فعال است و نمی‌تواند از حرکت باز بماند.
    نسبت به سایر کودکان هم‌سن خود، رفتارهای تکانشی بیشتری دارد. منظور از رفتار تکانشی این است که کودک صبور نیست و ممکن است بدون فکر اقدام به رفتارهای مخاطره‌آمیز کند.

یک نوزاد بی‌قرار که به شدت گریه می‌کندگاهی‌اوقات بی‌قراری بیش از حد در نوزادان نشانه اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی است.

بیشتر بدانید: علائم بیش فعالی در دختران بیشتر است یا پسران؟
دلایل ابتلا به بیش ‌فعالی در نوزادان

آمارها نشان می‌دهد که ۴ تا ۱۲ درصد کودکان مبتلا به ADHD هستند و احتمال بروز این اختلال در پسران ۲ برابر دختران است. اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی فقط یک علت ندارد؛ بلکه معمولا چند عامل مختلف به طور هم‌زمان باعث می‌شوند که کودک به ADHD مبتلا شود. بعضی از این علل عبارت‌اند از:

    ژنتیک: ADHD اغلب در بعضی از خانواده‌ها بیشتر دیده می‌شود. بنابراین ژنتیک ممکن است در بروز آن نقش داشته باشد. اگر فردی به ADHD مبتلا باشد، احتمال اینکه خواهر یا برادر او هم با این مشکل مواجه شود زیاد است.
    تغییر عملکرد مغز: نواحی مختلف مغز توانایی انسان را برای توجه و تمرکز کنترل می‌کنند. در افراد مبتلا به ADHD ممکن است عملکرد این مناطق دستخوش تغییر شده باشد.
    جراحت سر: اگر به سر نوزاد آسیب قابل‌توجهی وارد شود، ممکن است به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی مبتلا شود.
    نامناسب بودن محیط قبل از تولد و نارس بودن:‌ آنچه که در دوران بارداری و زایمان اتفاق می‌افتد می‌تواند خطر بیش فعالی را در نوزادان افزایش دهد. اگر مادر الکل بنوشد یا سیگار بکشد، احتمال ابتلا به ADHD در فرزند او افزایش می‌یابد. به‌علاوه، نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به این اختلال هستند.
    مواجهه با سرب و سایر سموم: در موارد نادر، قرار گرفتن نوزاد در معرض سموم مختلف به ویژه سرب می‌تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. ذکر این نکته ضروری است که آلرژی‌های غذایی، رنگ‌های خوراکی و قند در بروز این اختلال نقش ندارند.

اینفوگرافی درباره دلایل ابتلا به بیش‌فعالی در نوزادانژنتیک و بعضی از عوامل محیطی می‌توانند احتمال ابتلا به بیش‌فعالی را در نوزادان افزایش دهند.

بیشتر بدانید: علت بیش فعالی چیست؟

بیشتر بدانید: کنترل خشم در کودکان بیش فعال چگونه است؟
تشخیص بیش ‌فعالی در نوزادان

حتی اگر علائم احتمالی ADHD را در نوزاد خود مشاهده کنید، نمی‌توان به طور قطعی ابتلای او را به ADHD تایید کرد. چون کودکان در سال‌های اول زندگی پیوسته در حال رشد و تغییر هستند. بنابراین علائمی مانند بی‌قراری، گریه بیش از حد، یا هر رفتار آزاردهنده دیگری ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد. با این حال، بهتر است نگرانی‌های خود را با دکتر اطفال در میان بگذارید تا در صورت لزوم، فرزندتان از نظر علائم ADHD تحت نظر بگیرد.

به تدریج که سن کودک بیشتر می‌شود، پزشکان و روانشناسان راحت‌تر می‌توانند اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی را در او تشخیص دهند. این امر معمولا پس از رسیدن سن کودک به چهار سالگی اتفاق می‌افتد. با این حال، در بسیاری کودکان تا قبل از رفتن به دبستان نمی‌توان ADHD را تشخیص داد.
تصویری از پزشکان برتر تخصص
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصان روانشناسی
دریافت نوبت

بیشتر بدانید: بیش فعالی در کودکان
درمان بیش ‌فعالی در نوزادان

ممکن است دکتر اطفال نوزاد را از نظر علائم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی تحت نظر بگیرد. اما تا زمانی که کودک بزرگ‌تر نشود نمی‌توان با قطعیت ADHD را تشخیص داد یا درمان آن را شروع کرد.

اگر در نهایت با گذشت زمان ثابت شود که فرزند شما به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی مبتلا است، تیم پزشکی شامل روانشناس یا روانپزشک یک برنامه درمانی مناسب را برای او طراحی می‌کند. درمان‌های رایج برای ADHD معمولا شامل موارد زیر هستند:

    حمایت از والدین به طوری که آن‌ها بتوانند یک محیط مناسب برای تامین نیازهای فرزندشان فراهم کنند.
    حمایت از کودک در مدرسه به گونه‌ای که نیازهای او برآورده شوند.
    تجویز داروهای محرک مثل ریتالین که در درمان ADHD بسیار موثر هستند. این داروها سطوح مواد شیمیایی مغز به نام نوروترنسمیترها (انتقال‌دهنده‌های عصبی) را تقویت و متعادل می‌کنند.

یک پزشک که یک نوزاد را در آغوش دارداگر فکر می‌کنید رفتارهای نوزادتان غیر عادی است، برای بررسی بیشتر به دکتر اطفال مراجعه کنید.

بیشتر بدانید: بیش فعالی در بزرگسالان چیست؟

بیشتر بدانید: بیش فعالی جنسی چیست؟
کلام پایانی

والدینی که به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی مبتلا هستند یا قبلا متوجه شده‌اند که یکی از فرزندشان ADHD دارد، ممکن است به محض تولد یک نوزاد جدید به دنبال نشانه‌های ADHD در او باشند. بعضی از والدین هم با مشاهده تصاویر کودکان بیش فعال و تعمیم دادن آن‌ها به فرزند خود هر گونه بی‌قراری یا علامت آزاردهنده را به ADHD ربط می‌دهند.

حقیقت این است که در حال حاضر امکان تشخیص بیش ‌فعالی در نوزادان وجود ندارد. بنابراین برای کشف این موضوع باید حداقل تا چهار سالگی فرزندتان صبر کنید. با این حال، اگر در نوزاد خود رفتار غیر عادی مشاهده می‌کنید، لازم است نگرانی‌های خود را با متخصص اطفال در میان بگذارید.

توصیه می‌کنیم برای صحبت با متخصص اطفال از طریق وب‌سایت درمانکده اقدام کنید. درمانکده این امکان را برای شما فراهم کرده است که به راحتی برای ویزیت حضوری یا مشاوره آنلاین با دکتر اطفال وقت بگیرید.
آزمایش (خون، ادرار، مدفوع) خود را در محل انجام دهید
به صفحه رزرو آزمایش در منزل درمانکده بروید و آزمایش مد نظر خود را آنلاین رزرو کنید.
دریافت آزمایش در محل
سوالات متداول
بیش ‌فعالی در نوزادان چگونه است؟

بیش فعالی در نوزادان ممکن است با بی‌قراری، جنب‌وجوش زیاد، تاخیر در گفتار و تاخیر حرکتی همراه باشد. با این حال، باید به یاد داشته باشید که این علائم همیشه نشانه ADHD نیستند.
علائم بیش فعالی در نوزاد 4 ماهه چیست؟

نوزاد چهار ماهه بیش‌فعال ممکن است بی‌قرار باشد، جنب‌وجوش زیادی داشته باشد یا زیاد گریه کند.
علائم ADHD در کودکان بزرگ‌تر چیست؟

نداشتن تمرکز، قطع کردن صحبت دیگران، مشکل در کنترل احساسات، بی‌قراری، عدم خویشتن‌داری، مشکل در تکمیل وظایف، مشکل در پیروی کردن از برنامه‌ریزی‌ها یا دستورالعمل‌ها و خیال‌پردازی بیش از حد از علائم رایج ADHD در کودکان هستند.
آیا علائم ADHD بین دختران و پسران متفاوت است؟

بله. تحقیقات نشان می‌دهد که علائم بیرونی ADHD مثل جنب‌وجوش زیاد و رفتار تکانشی در پسران شایع‌تر است؛ در حالی که علائم درونی مثل عدم تمرکز یا رویاپردازی بیشتر در دختران دیده می‌شود. از آنجا که علائم درونی آشکار نیستند، معمولا ADHD در دختران دیرتر از پسران تشخیص داده می‌شود.